Sleepless in Seattle
Op vrijdag gingen we met z’n allen benieuwd de bus in voor een bezoek aan de Forest Ridge Private School for Girls. Niet echt een beeld hebbende bij een private school en nieuwsgierig gemaakt door Eduard Beck, onze Microsoft host kwamen we aan in een sprookjesachtige omgeving in de heuvels buiten Seattle, met veel groen en ruimte. Forest Ridge was ook een Microsoft Showcase
School. De groepen waren klein (max. 15 lln), maar we hebben hoofdzakelijk veel kleinere groepjes gezien. Aan al deze faciliteiten hing een flink prijskaartje: $ 30.000 per leerling/per jaar, maar dan heb je ook wel een 7-koppige ICT-staf tot je beschikking mocht je netwerk haperen. Op de hele school werken de leerlingen met een 1 op 1 device en dit al vanaf 1998. OneNote is al vanaf 2003 een standaardprogramma waarin de schoolopdrachten en -projecten gemaakt worden mede omdat dit naast een toetsenbord ook met ‘digital ink’ werkt. Het wordt niet overal even interactief gebruikt en vaak is het ook gewoon een digitaal werkblad, dat gemaakt moet worden.
De school is autonoom in haar onderwijs, de school/leerkracht bepaalt het curriculum en er zijn geen
gestandaardiseerde toetsen.
Toch wordt de lat hoog gelegd voor leerkracht en leerlingen wat ook wel te merken was aan de gestreste houding van de leerlingen in sommige klassen. Als ouders zoveel geld betalen voor een opleiding willen zij daar ook wat voor terug: de toegang tot het beste college of de beste universiteit.
Mooi aan deze school vond ik de workshop waar de leerlingen bezig waren met het programmeren van een dansende of vertellende robot en de aandacht die er is voor de ontwikkeling van meisjes tot zelfverzekerde en krachtige vrouwen, die een voorsprong hebben in de maatschappij. Minder vond ik het feit dat er toch nog veel frontaal en leerkrachtgestuurd lesgegeven werd, terwijl zij hier zoveel mogelijkheden hadden om het anders te doen. Daarnaast vond ik de visie veel minder duidelijk dan op de public school waar we geweest zijn.
Frappant was dat de leerkrachten op deze school, die financieel gezien alle mogelijkheden heeft, de leerkrachten tegen dezelfde soort vraagstukken aanlopen als wij in ons onderwijs: hoeveel tijd kan ik aan onderzoekend onderwijs besteden en ook nog toekomen aan de verplichte zaken, welke stof is noodzakelijk en waar kan ik minder aandacht aan besteden?
Xpect more, do more, be more
’s Middags na de lunch op Forest Ridge was het tijd voor een gezamenlijke evaluatie. Iedere school mocht aangeven wat zij had meegenomen van deze enerverende reis. Jos en ik namen het leerkrachtdeel over van onze presentatie, Monique het directiedeel en Angela zou voor het overkoepelende verhaal zorgen. We hadden door het drukke programma weinig tijd voor voorbereiding maar ook zonder dat hadden we een mooi samenhangend verhaal, zitten we op één lijn. Als we vanuit onze visie verder willen met gepersonaliseerd leren hebben we daar geschikte tools voor nodig en professionalisering voor degenen die daarmee moeten gaan werken. Door je verwachtingen hoog te stellen, en gewoon te gaan doen, kun je meer bereiken: Xpect more, do more, be more. Die ervaringen moeten we breed delen in de organisatie, zodat we kunnen leren van en met elkaar.
Deze laatste avond hebben we afgesloten met een sprookjesachtige boottocht bij zonsondergang langs de skyline van Seattle, waarbij we ook een aantal markante huizen hebben gespot: het huis van Bill Gates en andere Microsoft-mensen en de woonboot uit de film ‘Sleepless in Seattle’.Zoals ik hierboven al genoemd heb neem ik veel mee voor de ontwikkeling van De Borne, maar wel met de gedachte dat we hier ook voor Xpect mee verder moeten, maar dat zal gezien het reisgezelschap ongetwijfeld gebeuren.
Morgenochtend vangt de terugreis aan na een turbulente week van vele indrukken en inzichten en ik kan wel stellen dat ik erg blij ben dat ik twee jaar geleden werk gemaakt heb van het projectplan voor het Surface Project, want deze ervaring had ik niet willen missen! Mijn handen jeuken om aan de slag te gaan. Maar nog even de tijd om de reis waardig af te sluiten in de hotelbar: ‘Sleepless in Seattle’.
